Het woord iris komt van het Griekse woord voor regenboog, een toepasselijke term voor een bloei die in zo'n groot aantal kleurencombinaties voorkomt. De iris is al eeuwenlang een waardevolle bron van parfumbestanddelen en kruidengeneesmiddelen, maar de hedendaagse tuinier schatten irissen vanwege hun betrouwbare veerprestaties en sterke winterkracht in het landschap. Kies een of meer van de zeven populaire iristypen voor uw tuin en neem dit symbool van geloof en wijsheid op in uw lente snijbloempjes .
01 van 07
Baard Iris
Baardirissen zoals de afgebeelde 'opvallende' cultivar zijn zo genoemd niet voor de naar beneden gerichte bloemblaadjes, of vallen op de bloemen, maar voor de donzige baard lijkt het alsof de bloem zijn tong uitsteekt. Je kunt exclusief baardirissen laten groeien en toch een tuin bereiken met elk kleurenschema dat je maar wilt, en als je een aantal reblooming irissen aan je collectie toevoegt, zul je het hele seizoen genieten van die kleurenshow.
Wanneer je hebt gekozen voor een van de meer dan 60.000 beschikbare cultivars, plant het dan in de late zomer of vroege herfst in de volle zon. Plant de wortelstokken zodat je ze boven de grond kunt zien, want ze gedijen goed met een goede luchtcirculatie en zonneschijn. Met goede drainage en af en toe delen om overbezetting te voorkomen, kunnen je irissen jarenlang gedijen.
02 van 07
Dwerg Bebaarde Iris
Wat is er niet dol op deze kleine krachtpatsers die je grens en rotstuin verlichten? Het kweken van slechts acht tot vijftien centimeter hoge, dwergachtige baardirissoorten zoals de 'Tarheel Elf' kan snel vermenigvuldigd worden, dus je kunt veel gebieden van de tuin bezetten met een investering in een paar planten. Sommige telers denken dat deze irissen beter tegen schaduw dan hun standaard neven.
03 van 07
Dwerg Crested Iris
Iris cristata , de inheemse dwergkuifiris, heeft een speciale aantrekkingskracht op bostuinters, omdat het gedeeltelijke tot volledige schaduw vereist voor een gezonde groei. De 6-inch hoge bloemen verschijnen van maart tot mei en zullen kolibries en bijen naar de tuin lokken. Zorg voor een zure grond om de omstandigheden van de dennenbosjes te weerspiegelen waar planten in het wild groeien.
04 van 07
Nederlandse Iris
Tuinders kijken vaak op de kleine, eenvoudige bloemen van de Nederlandse iris zoals de 'Apollo' variëteit in deze foto, maar de verkleinwoordige planten hebben het voordeel dat ze zich gedragen als een goede metgezel plant . Probeer ze te laten groeien tussen vroege salade greens, die het vervagende gebladerte van de iris na de bloei zal verduisteren. Plant de bollen diep in de herfst, minstens zes centimeter onder de grond, en zaai sla nadat de bloemen hun hoogtepunt hebben bereikt.
05 van 07
Japanse Iris
Iris ensata planten zijn niet zo bekend als baard irissen of Nederlandse irissen, maar tuiniers die grote irissen willen, moeten ze opzoeken, omdat sommige soorten zoals 'Amethyst's Sister' en 'Freckled Peacock' routinematig meer dan vier voet hoog zijn.
De Japanse iris vraagt constant vocht , vol zonlicht en rijke grond, dus deze planten zouden een goede aanvulling zijn op de vijver of de zijtak streamen waar de grond nat blijft.
06 van 07
Siberische Iris
Tuinders nieuw voor irissen houden van eenvoudige Siberische irissen. In tegenstelling tot de Japanse iris is de Siberische iris zeer droogtetolerant en kan ze bezwijken aan kroonrot als de grond te vochtig blijft. De meeste Siberische irisbloemen zijn blauw, violet of paars en bloemblaadjes kunnen erg gegolfd zijn. Je ziet Siberische irissen beschreven als diploïde of tetraploïde, wat verwijst naar het aantal chromosomen in de planten. Een diploïde plant heeft twee sets chromosomen, maar een tetraploïde heeft vier sets, wat resulteert in gedrongen planten en grote bloemen met een uitstekende houdbaarheid.
07 van 07
Gele vlag Iris
Iris pseudacorus is een levendige en krachtige plant, soms tot een fout. Deze wetland iris is in veel delen van de Verenigde Staten invasief, dus tuinlieden moeten de gele vlag iris op verantwoorde wijze in het landschap kweken en voorkomen dat deze ontsnapt in nabijgelegen meren en wilde gebieden. Gele vlagiris verspreidt agressief door wortelstokken en kan het best worden beheerd in een watertuin.